Olmayacak işlere kalkıştın yine
Tek damla mürekkebinle başladın
Yazacağın en uzun şiire
Yine boşlukta kalacak sayfalar
Sürüklenecek dizeler hiçliğe
Gülüşü hatırlamak kalacak geriye
Ölüşü sunmak gerekecek alacaklı geceye
Darılmak lazım gelecek her dizeye kafiyeli heceye
Yüksekler çakılacak yerlere
Hüzünlü bir deniz dalgasına sarılacak gemilerin
Bir yakamozun eşliğinde süzülecek gözyaşları derine
Kucaklayacak saçlarını gökyüzü
Birbirine dokunamayan kar taneleri
Buluşabilmek için avuçlarında
Yağacak birer birer göğe açılmış ellerine
Bir gece geçinde kalkacaksın yine sahte uykundan
Gencecik bir fısıltı bırakacaksın rüzgara
Öpeceksin ellerinden yalnızlığının
Yaşı geçmiş vaatlerini alacaksın hayallerinden
Ve güneş doğacak yeni geldiğinde saati, aynı yerinden
Sen yine de karartacaksın gökyüzünü
Saatlerce tekrar edeceksin hüznünü
Tutacaksın umudun ellerinden
Ama tutmayacaksın yine her seferinde kendine verdiğin sözünü
                                                                           Orçun Fırat UYGUROĞLU