Gözlerine bakarken uyuyamam
Ben ona ölümün bir benzeri diyorum
Bir de gözlerine bakamamaktan söz etmem gerek
Ben ona ölümün ta kendisi diyorum
Daha da kötüsü hatta
Beden ayakta
Gözler açık
Soluk alıp veriyorsun
Bir de yalandan bir gülücük dudakta
Soranlara iyiyim diyorsun
Halbuki ruh toprağın altında
Gözlerinin ardında büyük bir kış mevsimi
Sokaklarda hep bir sessizlik
Güneşin doğuşu zararlı bir eylem oluveriyor bir anda
Karanlığa sığınıyor gözyaşları
Kimse göremez zifiri karanlıkta yüzdeki çatık kaşları
Sana sensizlikten söz etmem gerek
Bu büyük, çok büyük bir kötülük
Bu ellerini tutamamak gibi değil
Asla tutamayacak olmak demek
Sensizlik sonu gözükmeyen bir yolda yürümek
Uykulara, rüyalarında filizlenmesi için senin hayalini ekmek
Sensizlik seninle olan rüyalardan her uyanıldığında
Doğan güneşe beddua etmek demek
Sensizlik olacak iş değil
Sensizliğimin başlangıcı var bir de
Gitmek
Sana senin gidişinden söz etmem gerek
Gitmen, bende ne var ne yoksa alıp gitmen
Hayallarimi yine bir denizin serin sularına emanet etmem demek
Sana o kadar ihtiyacım olmasına rağmen
Çaresizlikten dudaklarımı kemiriyor olmam demek
Her köşe başında dönüşünü beklemek
Ardında beklerken beklediğin yerde kalıp
Asla ilerleyememek demek
Umut, her zaman yürekte taşınır
Kalp bir gidişi asla kabullenemez
Senin gidişin kalbimin her atışında bir umudu paramparça etmek demek
Senin gidişin, ardında hep bekleyecek biri bırakmak demek
Dönüşünü gözlüyorum
Gel, çünkü gelmen gerek
Çünkü benim sana gidişinden, sensizlikten ve gözlerine bakamamaktan değil
Benim artık sana, seninle olmaktan söz etmem gerek... 
       
                                                              Orçun Fırat UYGUROĞLU