Özlemini anlatsam hasretin alevlerine, kül olana kadar yanar tüm dağlar
Uzun gecelerin sonunda, sen gözlerini açtığında gün doğar.
Kalemim kırılsa, içinden sızan mürekkep adına şiirler yazar.
Heceye anlatsam güzelliğini; destan olur sayfalarından taşar
Sitem etsem aklımdan çıkmayışına; 4 mevsim, 365 gün bir olup seni anar.
Adını fısıldar her sabah seher yeli
Yokluğunla sınanacak olursa fırtınalar eser
Çekilir gökyüzünün ardına gecenin perileri
Bakışlarının değdiği kadar aydınlıktır her yer
Kelimeler kendi rızaları ile bir araya gelebilseydi eğer
Olurdu tüm cümleler adının esiri
Sen yokken yazılmış şiirler bile
İleri görüşlü eski şairlerin eseri
Tüm yağmur damlaları senin saçına dokunabilmek için yarışırken
Toprağa düşen damlanın hüznüydü kaderi
Dikeniyle yaralanan bülbülün
Bağrındaki kızıltı ile süslemiş gelinliği
Yine de erişemeyeceğini anlayınca sana güzelliği
Çaresizliğiydi, karşında boynu bükük çiçekler açan nazlı gülün kederi
Bakışlarının değdiği her nesneyi kıskanmaktı
Güzelliğinin farkında olmanın bedeli
Sen kapattığında gözlerini uyku saati gelir çocukların
Sokak lambaları yanar,
Perdeler çekilir,
Sessizleşir sokaklar
Gün doğumu güneşe, gözlerin kadar yakışmaz
Toplansa tüm kelimeler, cümleler ehlinin elinde
Yine de senin kadar güzel bir şiir yazılmaz.
Orçun Fırat UYGUROĞLU
Hayalimde yazdığım dizelerle ettiğim muhabbet
Karşılaştığında gözlerimle suskun
Zapt edilmiş gürültülü bir akşamdan kalma sükunet
Sadece rüyalarımda dalabildiğin uykun
Açılmış gözlerime değen, karanlık örtülü binlerce musibet
Kenetlenmiş ellerime, doladığın ruhun
Perilerin haczettiği ilhamlı dizelerin
Yüreğinde gizlenmiş esaret
Yokluğundan saklanmış rutubetli akşamlarında yağmurun
Avuçlarına değdiği yerden
Gökyüzüne uğurlanan on binlerce şikayet
İlk katına çarpıp üzerime düşen
Yıldızlarla süslenmiş, parlak, gülümseyen ve yalancı bir merhamet
Kollarında vuku bulmuş, firari ruhumun
Islak toprağa fırlattığı bedenimden
Artakalmış faili meçhul bir cinayet
Gökyüzünde güneşin,
Gözlerinin yansıması olduğuna dair sayısız rivayet
Günahkar ruhunu göremez diye korkup da
Cehennem çukurunun en derinine kendini hapseden cennet
Ufuk çizgisine yazmış adını
İki dizenin arasına sıkışmış
Kısık gözlerle bakan binlerce şairin
Kaleminden sızan mürekkep
Bulut açmış yolunu ilerleyen bakışlarının
Çarpışınca damlalarla dünyaya düşmüş
Parlaklığını yitirmiş birkaç masum renk
Yokluğunun hayal kırığıyla kesilmiş sayısız bilek
Ve geriye kalmış yalnızca
Göz kenarından dudağa giden yolda bekleyen
Tuz birikintileri ile yontulmuş,
Hareketsiz, kanayan bir yürek...
Orçun Fırat UYGUROĞLU
