Bir kızıltı hakim etrafa
Güneş uykusundan uyanıyor tam karşımda
Sırtımda Karadeniz
Yavaş yavaş görünür oluyor duvarlar
Sokak lambaları dinlenmeye çekiliyor
Bugün de şahit oluyorum ilk aydınlığa
Ve sen de bakıyorsun benimle birlikte göğe
Kızıllık maviye devrediyor nöbeti
Sırtımda canlanıyor renkler
Yeni bir umuda merhaba deme vakti
Aydınlığın ilk duası dökülüyor dilimden
Bugünüm de sensizlikle geçmemeli
Sesin kulaklarıma değmeli
Gülüşün, ağırlaşmış göz kapaklarıma can vermeli
Yeni bir aydınlık doğmalı şehre
Yüreğimde karanlığa küsmeli parlayan güneşle
Yavaş yavaş doğruluyor gün
Kuşlar sabahın ilk şarkısını söylüyor
Ağaçlar, rüzgarla birlikte alkış tutuyor
Geceden kalma gözyaşları buhar olup
sokağın ruhuna karışıyor
Karanlıkta kalıyor kasvet ve matem
Sabahın ilk tokadını vuruyor kıyılarına deniz
Bulutlar yolunu açıyor güneşin
Ve hep birlikte haykırıyorlar
Bu aydınlık bitmemeli sensiz

                              Orçun Fırat UYGUROĞLU

Soğuk gözyaşları ile gülümsüyorum boyna
Bir köşe başında,
Kırık bir kaldırım taşında,
İnce mum ışığında,
Koca bir devin aşında eriyorum.
Gözlerim kıpkırmızı
Uyku saadet
Doğan güneşe simsiyah bir perde geriyorum.
Ellerim toprak kokuyor,
Her gördüğüm yeşilliği, ağacı yere seriyorum.
Belirsizlik içindeyim
Boş bir karanlıkta, ellerimle dokuna dokuna
Hiç duymadığım kokuna,
Sarmaşıklar içinde sevginin en tokuna ilerliyorum.
Sert bakıyorum gökyüzüne
Aklımı dolandırıyorum son sözüne
Her bakışımın sonunda güzel gözüne takılıyorum.
Derinlere kitlediğim karanlıklar çıkıyor gülüşümde
En parlak güneşler doğuyor ölüşümde
Ufacık bir ekmek dahi olsa ikiye bölüşümde
Yokluğunda dahi senin gözlerinle bakılıyorum 

                                      Orçun Fırat UYGUROĞLU